Rano odbyła się pudża (tybetańska ceremonia mająca zapewnić wspinaczom przychylność góry. W południe wyruszyliśmy razem z Tsiringiem do pozostawionego trzy dni temu depozytu. Rozbiliśmy namiot nieco ryzykownie, bo pod wielkim głazem na lodowej podstawie i po odejściu Tsiringa zchowaliśmy się do środka bo zaczęło robić się zimno. Nagrodą były piękne panoramy .

Po bardzo zimnej nocy czekaliśmy z pakowaniem na słońce, a potem na tsiringa, który podchodził z bazy z wyposażeniem obozu 1. W południe już w trójkę weszliśmy na lodowiec nad którym z lewej strony zwieszały się zielone jęzory seraków. Sam lodowiec też był miejscami wylodzony, warunki napotkaliśmy bardziej zimowe niż letnie, a wyjście ponad seraki prowadziło wyjątkowo twardym lodem. Będziemy musieli naostrzyć raki. Dwaj Włosi, którzy minęli nas przy poręczówkach poszli jeszcze około godzinę do góry i pod wywieszonym serakiem na wys. 6400 m postawili swój namiot. Kiedy tam doszliśmy zaczynało wiać i sypać śniegiem, więc szybko zrobiliśmy platformę na na namiot prowizorycznego obozu 1, po czym Tsiring wraz z Szerpami niosącymi ładunki zszedł na doł, a nas czekała kolejna zimna noc. Na szczęście nie czuliśmy wysokości, chociaż trochę bolały nas głowy..

Rano powitała nas lampa. Razem z Włochami postanowiliśmy przenieść obóz 1 wyżej. Odbyło się to w 2 kursach i w cale nie było takie łatwe. Włosi donieśli swoje rzeczy na wys. 6500m i zdecydowali się schodzić, a my nie mając poręczówek nie mieliśmy szans na drogę jeszcze wyżej, wiec rozbiliśmy się koło Włochów na zupełnie płaskim terenie. Wieczór był piękny i nic nie zapowiadało, że w nocy przyjdzie silny opad śniegu i wiatr z porywami huraganu.

Po ciężkiej, wietrznej nocy słońce dodało nam trochę sił i ok. 9-tej zebraliśmy się do zejścia. Wiało strasznie, na szczęście im niżej tym słabiej. W naszym depozycie zostawiliśmy raki, uprzęże i dziabki. Pobraliśmy kijki narciarskie i wróciliśmy do bazy na pyszny lunch. W bazie przybyła kolejna wyprawa włoska - właśnie odbywała się kolejna pudża. Obsługi jest więcej niz chyba na Everescie, robią straszny hałas. Można by się wynieść gdzieś dalej, ale Jurka trzyma kabel do zasilania komputera.